O książce: 1996 / Opowieść "W kwiecie wieku" - "Lolita" Agnona, a dokładniej anty-Lolita. Historia opowiedziana jest z punktu widzenia dziewczyny, a nie jej wielbiciela. Ona sama wybiera dorosłego dżentelmena – wbrew postawom społeczeństwa. Agnon wybrała formę nie pamiętnika, ale pamiętnika – bohaterka imieniem Tirza wspomina i opowiada o tym, co przydarzyło się jej na przestrzeni ostatnich kilku lat, odkąd zmarła jej matka. Akcja rozgrywa się pod koniec ostatniego – na początku naszego stulecia, w austro-węgierskiej Galicji, w żydowskim miasteczku. Tirza opowiada swoją historię nie w potocznym języku hebrajskim (jidysz), ale w języku hebrajskim, którego nauczyli ją nauczyciele, czyli w książce Hebrajski Biblii i pochwał. Nie było wówczas żywego języka hebrajskiego, stąd archaiczny i pseudobiblijny styl narracji: narrator po prostu nie zna innego języka pisanego. Jej językowym odpowiednikiem byłyby francuskie pamiętniki wykształconych rosyjskich dam z końca XVIII wieku lub łacińskie wpisy europejskich dziewcząt. Język tej opowieści Agnona znacznie różni się od języka innych jego dzieł. Jest napisany „żeńskim hebrajskim”. Podczas gdy mężczyźni studiowali Talmud i inne dzieła religijne napisane po aramejsku, kobiety zadowalały się Biblią zawierającą inne słownictwo. (Tak więc w Japonii za czasów Murasaki Shikibu mężczyźni pisali po chińsku, a kobiety po japońsku). Początek opowieści jest napisany białym wierszem i w pierwszym wydaniu został wydrukowany jako poezja, a nie w tekście ciągłym.